Michał Larek "Chirurg"

Michał Larek to pisarz oraz wykładowca na UAM w Poznaniu. Jest autorem reportaży, powieści kryminalnych (w tym m.in. słynnej serii Dekada) oraz podcastu "Zabójcze ciała". "Chirurg" to jego najnowsza powieść, wydana w lutym 2020 roku przez Wydawnictwo Oficynka. Przyznam się bez bicia, że było to moje pierwsze spotkanie z tym autorem, jednak z pewnością nie ostatnie. Jeśli jesteście ciekawi, co mnie tak urzekło w "Chirurgu", zapraszam na recenzję. 

"Chirurg" to thriller, którego akcja opiera się na prawdziwych zdarzeniach z Poznania lat 80-tych. Pewnego dnia, 12-letnia Martyna Hamerska wychodzi z domu na spacer narwać trawy dla swojego króliczka, którego właśnie dostała na urodziny. Niestety, spacer kończy się dla niej tragicznie - ktoś ją zabija i okalecza jej ciało niedaleko cmentarza na Naramowicach. Gdy "zabójcza trójka" z poznańskiej komendy MO, tj. Dagmara Madej (aka Zbój), Freddy Kruger oraz Harry, pracują w pocie czoła, by rozwiązać sprawę zabójstwa dziewczynki, okazuje się, że w Poznaniu od lat dzieją się niepokojące rzeczy, mające związek zarówno z zabijaniem młodych kobiet, jak i nekrofilią. Więcej oczywiście nie zdradzę, niemniej jestem pewna, że każdy wielbiciel dobrych kryminałów już w tym momencie czuje się mocno zaintrygowany. 

"Chirurg" Michała Larka to historia napisana w tak wnikliwy sposób, że czytelnik dosłownie ma wrażenie, iż siedzi w głowie przestępcy/nekrofila, który bezcześci zwłoki i osiąga wówczas spełnienie seksualne. Co więcej, czytelnik może nie tylko zobaczyć jego pokręcone, chore i nikczemne myśli, ale też poczuć emocje, jakie nim targają. Dla mnie taki wgląd w najgłębsze zakamarki psychiki zwyrola był niebywałym przeżyciem, a nigdy wcześniej nie spotkałam się z tematem nekrofilii w literaturze. Ostatnio czytałam i oglądałam zapisy rozmów z najsłynniejszym amerykańskim seryjnym mordercą, Tedem Bundym, ale muszę przyznać, że pozostawiły u mnie lekki niedosyt. Właśnie takiego wnikliwego obrazu bestii, jakim jest "Chirurg", było mi trzeba. 

"Żywe kobiety mają w sobie jakiś feler. Są zbyt swobodne, nie można się z nimi dogadać, robią, co chcą. (...) Zamiast się położyć i leżeć nieruchomo, ciągle gdzieś łażą, gadają bzdurne rzeczy, nie można za nimi nadążyć."   

- "Chirurg", Michał Larek, wyd. Oficynka, str. 24. 

Z drugiej strony warto też wspomnieć o tym, jak autor ukazuje pracę policji (w przypadku bohaterów książki, mowa o poznańskim oddziale MO) oraz destrukcyjny wpływ, jaki ich praca wywiera zarówno na psychikę, jak i styl ich życia. Zapewne wiele razy zastanawialiście się, czy policjanci po służbie mogą prowadzić spokojne życie, normalnie spać w nocy, albo chociaż dlaczego często gęsto kompulsywnie piją i palą. Pozwolę sobie w tym miejscu na odrobinę prywaty i powiem wam, że miałam teścia policjanta, który bardzo przypominał mi jednego z bohaterów, Krugera. W związku z powyższym, ten aspekt był mi niezwykle bliski i wielokrotnie rozkminiałam zarówno jego skłonność do używek, jak i niezbyt "łatwy" charakter. Dzięki lekturze "Chirurga" mogłam się również cofnąć do dekady, w której się urodziłam i wychowałam, czyli do lat 80. Były to niesamowite, ale i ciężkie czasy. Pamiętam, że wówczas ludzie żyli skromnie, mężczyźni obowiązkowo nosili wąsy i palili klubowe, telewizja była czarno-biała, a z radia Kasprzak leciały przeboje takie jak "Oxygene" Jarre'a czy "Słodkiego miłego życia" Kombi. Okazuje się, że lata 80. miały też swoje mroczne oblicze. Moim zdaniem, autorowi udało się ukazać klimat tamtej dekady w stu procentach. 

Krótko mówiąc, "Chirurg" to doskonały thriller, który wciąga już od pierwszej strony. Autor podzielił powieść na krótkie rozdziały, dzięki czemu bardzo szybko się ją czyta, a z każdą kolejną stroną chcemy wiedzieć więcej. Myślę, że jest to idealna propozycja zarówno dla miłośników dobrego kryminału, jak i dla wszystkich osób, które pamiętają czasy Polski Rzeczpospolitej Ludowej. Kawał rewelacyjnej polskiej literatury - polecam!

Autor: Michał Larek
Tytuł: Chirurg
Wydawnictwo: Oficynka

Oprawa: Miękka

Premiera: 7 lutego 2020
Ilość Stron: 392

Moja ocena: 8/10.

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Oficynka!